Hayatımızın hemen hemen her günü içimizde korkularla başlıyoruz..Daha evden çıkarken ya işime/okuluma geç kalırsam?Karşıdan karşıya geçerken ya araba çarparsa,bir arkadaşınız şunu unutma dediğinde ya unutursam?
Hep aklımızda kötü düşünceler dolaşmıyor mu?En basit olaylarda dahi..Halbuki bir çok kez korktuğumuz gibi sonuçlanmaz ama yine de bu düşünceleri bırakamıyoruz..Hatta bazılarımız bu düşünceleri kurup,büyütüp,inanıp,telaşlanıyor..Dışarıdan saçma ve komik görünüyor belki ama sende gün içinde yapıyorsun bunu..Hepimiz cebimize elimizi attığımızda telefonumuz gelmiyorsa bir panik yaşamıyor muyuz :) Çünkü yine kötü ihtimale koşuyoruz. Kayboldu!!..Halbuki ya çantandadır ya da arka cebinde..Bazen gerçekten kaybolur ama o zaman panik yapıp üzülmek daha mantıklı değil mi?Diğer türlü yaptığımız tek şey kendimizi gereksiz yere üzmek,yormak..
Belki bu şekilde içten içe kötüye hazırlama mekanizması kuruyoruz kendimize ama bu da fazlasıyla yormuyor mu?Belki onları yaşasak bu kadar yormayacak..Eğer çok önemli bir konu ise kötü ihtimali düşünüp önlem almak gerekli lakin biz her konuda felaket senaryoları kuruyoruz..
Anlık tepkileri değiştiremeyiz belki ama artık uzun vadeli konularda "ya şöyle olursa?" demek yerine bırak olursa o zaman düşünürüz demeyi öğretmeliyiz kendimize..Bunun yanında her şey güzel olacak demeyi..
Beynimizi o kötü düşüncelerden arındırıp,rahatlatmalıyız..Sırf bu şekilde dahi unutkanlıklar,yanlışlıklar azalacak ve bir çok korku ortadan kalkacak ..
Bırakalım hayat getirsin bize iyiyi de kötüyü de..Kötü düşündüğümüz an hayırlısı deyip geçelim..Hayat insana kaldıramayacağı güçlüğü vermezmiş..Buna inanalım..Olmamış şeylerin olasılıklarına üzülmeyelim..Çünkü her şey güzel olmasa da en doğrusu olacak ..Hep en hayırlısı ..
Hep aklımızda kötü düşünceler dolaşmıyor mu?En basit olaylarda dahi..Halbuki bir çok kez korktuğumuz gibi sonuçlanmaz ama yine de bu düşünceleri bırakamıyoruz..Hatta bazılarımız bu düşünceleri kurup,büyütüp,inanıp,telaşlanıyor..Dışarıdan saçma ve komik görünüyor belki ama sende gün içinde yapıyorsun bunu..Hepimiz cebimize elimizi attığımızda telefonumuz gelmiyorsa bir panik yaşamıyor muyuz :) Çünkü yine kötü ihtimale koşuyoruz. Kayboldu!!..Halbuki ya çantandadır ya da arka cebinde..Bazen gerçekten kaybolur ama o zaman panik yapıp üzülmek daha mantıklı değil mi?Diğer türlü yaptığımız tek şey kendimizi gereksiz yere üzmek,yormak..
Belki bu şekilde içten içe kötüye hazırlama mekanizması kuruyoruz kendimize ama bu da fazlasıyla yormuyor mu?Belki onları yaşasak bu kadar yormayacak..Eğer çok önemli bir konu ise kötü ihtimali düşünüp önlem almak gerekli lakin biz her konuda felaket senaryoları kuruyoruz..
Anlık tepkileri değiştiremeyiz belki ama artık uzun vadeli konularda "ya şöyle olursa?" demek yerine bırak olursa o zaman düşünürüz demeyi öğretmeliyiz kendimize..Bunun yanında her şey güzel olacak demeyi..
Beynimizi o kötü düşüncelerden arındırıp,rahatlatmalıyız..Sırf bu şekilde dahi unutkanlıklar,yanlışlıklar azalacak ve bir çok korku ortadan kalkacak ..
Bırakalım hayat getirsin bize iyiyi de kötüyü de..Kötü düşündüğümüz an hayırlısı deyip geçelim..Hayat insana kaldıramayacağı güçlüğü vermezmiş..Buna inanalım..Olmamış şeylerin olasılıklarına üzülmeyelim..Çünkü her şey güzel olmasa da en doğrusu olacak ..Hep en hayırlısı ..
Yorumlar
Yorum Gönder