MUTLULUĞUN GÖKYÜZÜNE UÇUŞ

Merhabaaaa! Neredeysen , günün hangi saatindeysen sana bir şeyler hatırlatmak belki fark ettirmek için merhaba! Yeni yeni farkındalığını yaşadığım, size de her yazımda ufak ufak araya sıkıştırdığım şeyler bahsetmek istiyorum yine. Seni bilmiyorum ama ben fark ettiğimdem beri dünyaya, hayata, saate daha farklı bakar oldum. Güzel bir soruyla başlıyoruz. Gerçekten anda mısın? Anı yaşıyor musun? Nedense anı yaşamak benim kafamda sürekli eğlenmek gibi bir anlam teşkil ediyor. Bu yargıyı neden ve nasıl böyle oluşturduğumu bende bilmiyorum. An da olmak hep eğlenmek, gülmek keyifli vakit getirmekten çok öte. İçinde bulunduğun zaman diliminde ruhen orda olduğun kadar bedenen de orda mısın? Aklın geçmişte veya gelecekte olmama durumu. Tam da o anda olması demek. Bunları zaten biliyor olabilirsin. Beni etkileyen asıl şey duyduğum, okuduğum veya fark ettiğim örnekler oldu. Mesela yemek yerken aldığımız her lokmada bir sonraki lokmayı düşünerek yemek yiyoruz bir çoğumuz. Hiç birimiz de o

Bu kez uzun bir otobüs yolculuğunda yazıyorum.. Uzun bir yol, dingin bir müzik.. Gidiyor yol, bitmeyecek gibi.. Yol bitmiyor da biten şeyler var hayatta. Ömür mesela. Bunu fark etmek için illa birinin hasta olması veya ölmesi mi gereklidir ki? Her an patlayacak bir bomba misali yanı başımızda beklemiyor mudur? Sağlık mesela. Bitmese de bozulan bir yapı. Peki ya sağlığa şükretmek için hep hasta veya engelli mi görmek gerekir? Gerçek şükür bu mudur ki? Bir şeyleri fark etmemiz için hep bir şeyler görmek, duymak zorunda mıyız? Şu an hala nefes alıyorken çeksek en büyük nefesimizi.. İki kelime süzülse dilimizden .. "Çok şükür!" Sonra hala var olan sağlık sorunlarına rağmen bin beterleri için de bi "Şükür" desek.. Hep buna şükür! Belki o zaman o gitmeyen kara bulutlarımız dağılır, yaşadığımız o "anın" tadına varırdık. Evet, o hala nefes aldığın kısacık an. Geri gelmeyen, sadece senin olan. Belki de hayat sadece bir an.  Biz onu bu denli karmaşıklaştırıyo