MUTLULUĞUN GÖKYÜZÜNE UÇUŞ

Merhaba! Yeni yıla günler kala 2017'ye elveda temalı bir yazı yazmasaydım olmazdı diye düşündüm. Sonuçta uzun zamandır da konuşmuyorduk. Özledim hani seni! Evet, yepyeni bir yıl kapımızı çalarken çoğumuz için yeni yıl biraz iç kıpırtısı da beraberinde getiriyor. Şahsen 2017 benim içim pek de güzel bir yıl değildi. Acaba bu yıl neler olacak? Neler beni bekliyor? diye ben de heyecanlıyım. Peki önemli olan sadece tarihte 7 yerine 8 yazmamız mı? Bu bir çok şeyi değiştirebilir mi? Sende bende değiştirmeyeceğini biliyoruz. Bu bizim için sadece yeni başlangıçlar hedefler için bir heves getirebilir. Peki ya devamlılığı? İşte bundan sonrası bize bağlı. Demek istediğim yeni yılın geçen yıldan çookk farklı geçmesini istiyorsak öyle sadece dilek dilemeyle olmayacağını sende biliyorsun. Bir şeylerin değişmesini istiyorsak bu yeni yılda hedefler koymalı, planlar yapmalıyız. Bunun dışında eğer kendinde değiştirmek istediğin bir şey varsa bunun üzerine gitmek için de güzel bir zaman. Eğer emek

Merhaba! Yine yazmadım ihmal ettim buraları. Ama ben burayı bir bahçe gibi görüyorum. Önce bir şeyler ekmeliyim hayatıma. Filizlenip açacak çiçeklerim olsun ki yazayım buralara. Buradaki her bir yazı belki bir gözlem belki kendime bir not. Bugünkü kendime bir not. Herkesin kendine bırakması gereken bir not.. Kendini sev! Her halinde hem de. Sivilcenle, kilonla, boyunla, tarzınla, hayallerinle, seni sen yapan her şeyinle! Sen özelsin! Bak çevrene senden başka var mı bir tane daha? Aynı senin gibi görünen, senin gibi düşünen.. Yok işte, bir tane daha sen yok! İşte bu yüzden önemlisin. Asıl önemli olana geliyorum. Kendine değer ver! Kendine değer verirsen hem kendini sever hem de özel görürsün. Ama öyle laf olsun diye değil. Kendini en değerli görmek zorundasın. Altını çiziyorum bu bir zorunluluk. Kendine değer vermezsen kimse sana değer vermez. Kendini bir başkasından değersiz kılarsan o kişi yarın bir gün kendini değerli kılarsa buna kızamazsın. Ben salak mıyım? Yapar mıyım öyle şe

Merhabaaa.🙌 Yine bir süre yoktum buralarda.😓 "Yazıyorsun da haber mi vermiyorsun?" diyen herkesi yerim!😍 Çaylar,kahveler alındıysa başlıyorum bugünkü konumuza. Bugün "Hayatın ne kadarı bizim elimizde?" diye bir soralım istiyorum. Bana göre hayat ikiye ayrılıyor. Bir kısmı kader bir kısmı seçimdir.  Kader kısmı (inanabilir veya inanmayabilirsin) elimizde olmayan şeyler. Doğum tarihi, ölüm tarihi, kaza, nerede kimin çocuğu olarak doğacağın vs. Yani aslında hayatın ana hatları denilebilir.  Seçim kısmı da senin verdiğin kararlar, tavırlar, davranışlar vs. Yani ana hatların arasını biz yapıyoruz seçimlerle. Her şeyi mutluluğa bağlayan ben bu konuyu da bağlayacağım elbet. Mutlu olmak, üzgün olmak , sinirli olmak da işini,eşini seçmek gibi bir seçim! Başta saçma gelebilir. O halde seninle bir hayale dalalım. Yeni bir güne başlıyorsun. Bi bakıyorsun okula/işe geç kalmıssın. Tepkin muhtemelen hayata isyan etmek olacak. Neden? Sende bir insansın ve herkes gi

Merhaba! Yeni gün yeni farkındalık için yine birlikte yine biz bizeyiz. Bu nedenledir ki rahat rahat konuşabiliyoruz. Daha cok ben konuşuyor gibi görünüyor olabilirim ama sende  zihninden benimle konuşuyorsun okurken, biliyorum. Evet ne dedik zihin! Bugün geçen yazıda dipnot düştüğüm üzere (okumadıysanız hemen bir alttaki yazı) zihinden bahsedeceğiz. Öncelikle zihin dediğimiz şey ne? TDK'ya göre " Canlının duygu ve davranışlar dışındaki ruhsal süreç ve etkinliklerinin bütünü." Kısacası kafanın içinde olup bitenler. Genelde geçmişe veya geleceğe odaklı yaşayan ve her ne hikmetse daha çok üzücü, kötü olayları hatırlatan şey. Hakkını yemeyelim iyi şeyleri de anımsatmıyor değil. Ama genelde kötüyü anımsatan ya yine öyle olursa diye seni bunaltan o güçten bahsediyorum. Vücutunu esir alan. Hani o hep yapamayacağını iddia eden sana türlü oyunlar yapan.. Ailelerin hep "açık" olmasını istediği. (Bknz: Allah zihin açıklığı versin.) Zihnin ne olduğu anladık da bizim der

Merhabaaaa! Neredeysen , günün hangi saatindeysen sana bir şeyler hatırlatmak belki fark ettirmek için merhaba! Yeni yeni farkındalığını yaşadığım, size de her yazımda ufak ufak araya sıkıştırdığım şeyler bahsetmek istiyorum yine. Seni bilmiyorum ama ben fark ettiğimdem beri dünyaya, hayata, saate daha farklı bakar oldum. Güzel bir soruyla başlıyoruz. Gerçekten anda mısın? Anı yaşıyor musun? Nedense anı yaşamak benim kafamda sürekli eğlenmek gibi bir anlam teşkil ediyor. Bu yargıyı neden ve nasıl böyle oluşturduğumu bende bilmiyorum. An da olmak hep eğlenmek, gülmek keyifli vakit getirmekten çok öte. İçinde bulunduğun zaman diliminde ruhen orda olduğun kadar bedenen de orda mısın? Aklın geçmişte veya gelecekte olmama durumu. Tam da o anda olması demek. Bunları zaten biliyor olabilirsin. Beni etkileyen asıl şey duyduğum, okuduğum veya fark ettiğim örnekler oldu. Mesela yemek yerken aldığımız her lokmada bir sonraki lokmayı düşünerek yemek yiyoruz bir çoğumuz. Hiç birimiz de o

Bu kez uzun bir otobüs yolculuğunda yazıyorum.. Uzun bir yol, dingin bir müzik.. Gidiyor yol, bitmeyecek gibi.. Yol bitmiyor da biten şeyler var hayatta. Ömür mesela. Bunu fark etmek için illa birinin hasta olması veya ölmesi mi gereklidir ki? Her an patlayacak bir bomba misali yanı başımızda beklemiyor mudur? Sağlık mesela. Bitmese de bozulan bir yapı. Peki ya sağlığa şükretmek için hep hasta veya engelli mi görmek gerekir? Gerçek şükür bu mudur ki? Bir şeyleri fark etmemiz için hep bir şeyler görmek, duymak zorunda mıyız? Şu an hala nefes alıyorken çeksek en büyük nefesimizi.. İki kelime süzülse dilimizden .. "Çok şükür!" Sonra hala var olan sağlık sorunlarına rağmen bin beterleri için de bi "Şükür" desek.. Hep buna şükür! Belki o zaman o gitmeyen kara bulutlarımız dağılır, yaşadığımız o "anın" tadına varırdık. Evet, o hala nefes aldığın kısacık an. Geri gelmeyen, sadece senin olan. Belki de hayat sadece bir an.  Biz onu bu denli karmaşıklaştırıyo

Yine en sevdiğim yerdeyim. Bir yaz akşamı, yanımda kapağını sevdiğim yazı defterim,güzel yazan bir kalem, içine alıp seni uzaklara götürecek türden bir müzik, hafif bir serinlik ve o eşsiz gece sessizliği.. Ne edebiyat parçalanırdı şurada! Lakin bugün derdimiz daha farklı. Gelelim sadede. Belki uzun zamandır farkında olduğun belkide henüz fark etmediğin bir konu hakkında seninle konuşmak istiyorum. Neden böyle olduk, bilmiyorum. Ama birbirimizden nefret eder bir haldeyiz. "Bu ne demek?" dediğini duyar gibiyim. Demek istediğim birbirimize saygımız yok,tahammülümüz hiç yok, sevgiden zaten bahsetmiyorum. Birbirimizi çekemiyoruz dahi. Yine de en önemlisi "saygı". Ne küçüğün büyüğe, ne büyüğün küçüğe ne de yaşıtın yaşıta saygısı yok. Mesela bir toplu taşıma aracına bindiniz. Etrafınıza bir bakın. Herkes birbirinden o kadar rahatsız ki. Hatta bu durum topluluk olan herhangi bir yerde kimi zaman oturduğumuz apartmanda dahi böyle. Ne ara bu kadar soğuduk birbirimizd

   Merhaba! Yeni sıcak bir merhaba! Soğumaya yüz tutan havaların aksine güneşi çağırırcasına merhaba! Bu kez bir konu belirlemedim. Sohbet etmek istiyorum seninle. Karşımda ol, bir çayımız, bir arka fon müziğimiz, orta halli bir manzaramız olsun. Sen anlat dök içini. Hep ben mi anlatacağım sanki? Sen konuş birazda.. Sahi nasıl gidiyor hayat? İyi kötü diye geçiştirme beni öyle. Sorgulayalım istiyorum biraz seninle. Ne derdin var?Anlat hadi! Ya da gerçekten hiçbir sorun yok mu? Zorla da sorun bulma bana. 😄Ama içten içe hep düşündüğün, kafanın içinde dönüp dolaşan şeyler varsa hani anlat bana. Anlatmak rahatlatacak inan bana.. Sen haklısın, en doğrusunu yapmışsın, her şey düzelecek desem rahatır mı bu seni birazcık?🙈 Neyse biraz da ben konuşayım o halde. Derdin belki küçük belki gerçekten de ciddi bir şey. Klişe ama arada bu dünyaya kazık çakmadığını ve çakamayacağınıda hatırla lütfen. Şu andan daha değerli bir şey yok. Her şey düzelir de şu anlar bir kez daha geri gelmez. Bazen

En son ne zaman kendini sevdin? En son ne zaman kendini tebrik ettin? En son ne zaman kendine çok değerli oldugunu hatırlattın? Büyük ihtimalle sorular seni biraz düşündürdü . Belki cevap vermekte zorlandın. Hatta belkide bunu hiç yapmadığını fark ettin.. Çevrende bir sürü insan var değil mi? Bazılarını gerçekten cok seviyorsun. Onlara her fırsatta sevdiğini, onun senin için değerli olduğunu bir şekilde söylerken neden bunu kendine yapmıyorsun? Kendimizi niçin bu kadar ikinci plana atıyoruz? Önemli olan kendimiz değil miyiz ki? Canından çok sevdiğin biri olabilir tabiki. Onun için canını vereceğin birileri. Ama iste o sevdiklerinin kalbini sevgiyle doldurmak için dahi sen gereklisin. Ne kadar önemli olduğunu fark et. Sürekli kusurlarına,başaramadıklarına takılı kalma. Kendini sayfalarca aşağılayacak şey bulabiliyorken neden kendine iki güzel söz söylemiyorsun ki? Çok büyük bir şey demiyorum inan. Mesela aynaya baktığında kusurlarına rağmen ne kadar mükemmel olduğunu gör. Hani h

Elinde olanların farkında mısın? Nelere sahip olduğunu... Sadece var olmayana mı odaklandın yoksa? Olmayanlar için mi isyan ediyorsun sürekli? Yapma. Bak eğer yeni bir güne uyanıyorsan bile şanslısın. Bugünü göremeyen kaç trilyon insan var. Yemek yiyebiliyor, keyif yapabiliyor, tuvaletini yapabiliyor, dışarı çıkabiliyorsan bak bunlar hepsi bir şans. Elinde olmayan nedenlerle bunlara sahip olamayanlar var. Her gün senin için rutin olan ve görmediğin şanslardan bahsediyorum. Hatta belki lanet ediyorsun bazılarına. "Bugün de mi sabah erken kalkıp işe  gidecegim?"diye mesela. Sabah kalkabilmişsin, bir işin var, oraya gidecek bir bedene ve akla sahipsin. Ve daha bir çok şeye. Yinede uykun bölünecek diye lanet ediyorsun ya hani. Yapma. Senin yerinde olmak isteyen bir çok insan varken bu şımarıklık. Lanet ederek yaşarsan eğer sürekli mutsuz olacak ve -klişe belki ama- bardağın hep boş tarafına bakacaksın. Dolu tarafta şükredilecek çok şey var. Yeter ki bunları gör! Görebildiğinde

Dibe vurmadan en yükseğe ulaşılmazmış. Hayatta her şeyin bir bedeli var. Çok mutlu olmanın da bir bedeli vardı. İlk -nasıl olacak bilmiyorum ama- çok üzüleceksin. Canın yanacak epey. Gözyaşların kurumayacak belki. Herkes inatla "Nasılsın?" diye soracak. Her zamankinden daha sinir bozucu gelecek bu soru sana. Konuşmak dahi istemeyeceksin. İyi demek o haldeyken yalan söylemek gibi gelecek. Kötüyüm desen ardı arkası kesilmeyen sorular. Koskaca bir "Neden?" sorusu dikilecek karşına. İyi demeye dahi hali olmayan sen açıklama yapmaya çok uzak olacaksın. "Öyle işte" süzülecek dudaklarından. İçin yana yana susmak isteyeceksin. Hatta herkesten uzaklaşmak isteyeceksin. Yapayalnız bir evde yaşadığını herkesten uzak olduğunu hayal edeceksin. Yine de bazı şeylere şükredeceksin ama bu da seni rahatlatmayacak. İnsanlardan öylesine yorulacaksın ki. İyiliğini istediklerini bildiğinden bağırıp çağıramayacaksın da. Bunu yaparsan daha da için yanacak. Hislerini kontrol edemey

Senin de olmak istediğin bir sen vardır. Bu ne mi demek? Hani aynanın karşısına geçiyorsun ve ah şuramda şöyle olsa diyorsun ya veya bir arkadaşın bir yeteneğinden bahsederken benim de keşke şöyle bir yeteneğim olsa diyorsun, benimde onun gibi bir tarzım olsa onun kadar maddi gelirim olsa... Fark etmiyorsun belki ama sürekli olmak istediğin bir sen var. O kişi senin mükemmel versiyonun. Belki o olmayı sadece istiyorsun, belki harekete de geçeceksin ama üşeniyorsun, erteliyorsun veya çoktan çaba harcamaya başladın. Öncelikle insanız ve kıskanmak çok normal bir duygumuz. Ya da imrenmek mi desek? Onda gözümüz yok ama keşke bizde de olsa dimi? Öncelikle böyle düşündüğün için kendini suçlama bu normal bir süreç. Hepimiz kimi zaman imreniyoruz birilerini. Ama kendine yeni bir sen yaratmadan önce bak bir kendine. Sahip olduğun şeyleri gör. Bil ki senin de kıskanılası yanların var. Bir başkası da seni kıskanıyor. Benim neremi kıskansın deme iste! Yeteneğini henüz keşfetmemiş olabilirsin, fi